WYJAZD UCZNIÓW NA SPEKTAKL TEATRU KOMEDII VALLDAL PT.: „WIKINGOWIE.MUSICAL NIELETNI”

W dniu 8 listopada 2018 roku biblioteka szkolna organizuje wyjazd na spektakl pt.  :  „Wikingowie. Musical nieletni”. Całkowity koszt wyjazdu to ok 50 zł (bilet i dojazd autokarem). Chętni proszeni są o  zgłaszanie się do Pani Renaty Mejer. Ilość miejsc ograniczona.

Oto kilka recenzji :
Odzyskać rodziców. Przygody wikingów w musicalu dziecięcym
13 czerwca 2017 (artykuł sprzed 1 roku) (36 opinii) autor: Łukasz Rudziński
„Wikingowie. Musical nieletni” to opowieść o dzieciach pragnących odzyskać rodziców, którzy odpłynęli z wioski przed pięciu laty. Na zdjęciu Skrymir częstuje „złotym jabłkiem” Jona (Piotr Zamudio-Zeidler). fot. Lucyna Pęsik / trojmiasto.pl Świat bez rodziców z pozoru wydaje się rajem na kształt Nibylandii z „Piotrusia Pana”. Jednak wystarczy wypadek, by przekonać się, że mama i tata są dzieciom niezbędni. Podróż w ich poszukiwaniu obfituje w przygody, które mali i duzi widzowie śledzą z prawdziwą przyjemnością. „Wikingowie. Musical nieletni” to najdojrzalszy i najlepiej skomponowany spektakl Teatru Komedii Valldal.

Zespół twórców skupiony wokół Tomasza Valldala-Czarneckiego, reżysera i pomysłodawcy Teatru Komedii Valldal, w stałym składzie przygotowuje kolejne spektakle. Znajdują się w nim autor tekstu Szymon Jachimek, autor muzyki Artur Guza, odpowiadająca za scenografię i kostiumy Monika IKA Wójcik oraz Vilde Valldal-Johannessen, przygotowująca ruch sceniczny. Żelaznym punktem zespołu jest także Jeremiasz Gzyl, aktor, który chętnie łączy na  scenie siły z dzieciakami kilku- i kilkunastoletnimi, stanowiącymi trzon Teatru Komedii Valldal. W tym roku w przygotowanie premiery teatralnej – „Wikingów. Musicalu nieletniego”, zaangażowanych jest około 70 dzieciaków, grających spektakl w dwóch obsadach.

W spektaklu dzieciaki mieszkają same w wiosce wikińskiej. Czas upływa im beztrosko, ale  nie  bezproduktywnie. Ćwiczą sztuki walki, by być godnymi miana wikingów, jak ich rodzice. Tych w wiosce nie ma. Odeszli i nie wrócili, co zdaje się nikomu specjalnie nie  przeszkadzać – do czasu. Gromadce dzieciaków przewodzą najstarsi – Eryk i Astrid. To  oni  podejmują wszystkie ważne decyzje, wraz z pozostałymi „starszymi”. Właśnie podział na młodszych i starszych w tej dziecięcej społeczności jest bardzo wyraźny. Jeden mały Jon nie  chce go respektować, bo czuje się dojrzalszy i silniejszy od młodszych dzieci. Awans społeczny okaże się trudnym przedsięwzięciem wymagającym wielkiego hartu ducha i odwagi.